Het begon als een reactie op het artikel dat ik las op Techcrunch - "Death to the Embargo" -maar ik bleek er toch iets meer woorden voor nodig te hebben...
In de PR is het voortdurend zoeken naar een balans tussen het belang van de pers als het gaat om nieuws zo snel mogelijk naar buiten brengen, en het belang van een organisatie, om nieuws pas naar buiten brengen als ze in staat is met alle mogelijke reacties om te gaan.
Eén van de instrumenten die gebruikt wordt om binnen dit kader voor beide partijen het maximale te bereiken, is het embargo. Een embargo maakt het mogelijk dat journalisten informatie al krijgen voordat het officieel naar buiten mag. Zo kunnen zij zich beter voorbereiden en hun publicatie klaar hebben op het moment dat het wel wordt vrijgegeven. Het is daarmee in het belang van beide partijen - zoals alle goede PR in feite in het belang van beide partijen zou moeten zijn.
De journalist krijgt de relevante informatie zodanig op tijd dat hij niet onder druk komt, zijn werk goed kan doen, en zeker niet later is met het nieuws dan zijn collega's. De organisatie hoeft het nieuws niet eerder publiek vrij te geven dan het zou willen en kan er eveneens van verzekerd zijn dat de berichtgeving goed geïnformeerd en niet overhaast plaatsvindt. 'Win-win' heet dat nog steeds. Geweldig instrument dus, zou je zeggen. Inderdaad, maar dan wel indien correct toegepast: met mate en alleen in gevallen dat het zinvol is. Selectief dus, zowel qua onderwerp en reikwijdte als qua media waarmee de afspraken gemaakt worden.
Techcrunch concludeerde afgelopen week luidkeels en in pure frustratie dat het embargo dood is. Het zou niet alleen irritant zijn, maar ook oneerlijk en een lege huls. Techcrunch belooft plechtig zich er vanaf nu nooit meer aan te zullen houden... Het einde van het embargo, derhalve.
How can something so right go so wrong?
Te licht of te zwaar
Om te beginnen gaat het mis als het onderwerp te licht of te zwaar is voor een embargo. Een te licht onderwerp geeft de journalist het gevoel dat hij voor de gek gehouden is. "Ton Jansen wordt jeugdtrainer bij de F-jes" is niet zwaar genoeg om onder embargo te verspreiden. Dat zou alleen frustreren. "Morgen zal de NAVO Rusland vertellen dat het zich onmiddelijk moet terugtrekken uit Zuid-Ossetië", dat is weer te zwaar voor een embargo. De journalist beschikt dan over zulke 'hete' informatie dat het wel naar buiten MOET.
Te lang Tweede factor die het embargo uitholt is een te lange tijdsduur. Binnen de IT wil het nog wel eens voorkomen dat producten al dagen of weken van tevoren onder embargo worden getoond. Maar hoe langer de tijdsduur dat iemand het stil moet houden, hoe groter de kans op lekken.
Te breed Vervolgens maakt het uit hoe breed een bericht onder embargo verspreid is, en aan wie. Iets wat onder embargo aan de halve wereld verspreid is, verliest daarmee waarde en exclusiviteit. Plus dat daarmee de kans op lekken ook exponentieel toeneemt. Voorbeeld hiervan is onze eigen Miljoenennota. Traditioneel vinden vooraf zoveel lekken plaats, omdat het gewoonweg te breed verspreid is, dat een krant als NRC afgelopen jaar dan maar niet 'tekende' voor het onder embargo ontvangen van de nota. Dat zou ze namelijk binden aan een afspraak, terwijl er voldoende nieuws al gelekt naar buiten komt waar ze vervolgens niets mee zouden mogen doen. Dan liever niet de nota ontvangen, maar zelf actief speuren naar lekken.
Te eenzijdig Dit brengt ons vervolgens bij een ander element dat tegenwoordig vaak misgaat. Een goed embargo is een actieve afspraak tussen twee partijen. Een embargo kan gewoon nooit eenzijdig worden opgelegd. Als een journalist ongevraagd een tekst krijgt met als tekst: "Persbericht onder embargo tot 12 januari, 13.00 uur", dan hoeft hij zich daar natuurlijk helemaal niet aan te houden. Misschien beschikte hij allang over die informatie en wil hij vrijelijk kunnen publiceeren. Misschien wil hij zelf kunnen beslissen of hij akkoord gaat met zulke voorwaardelijke voorinformatie. Te vaak versturen organisaties dergelijke 'onder embargo'-berichten die dat dus helemaal niet zijn. Geen wonder dat Techcrunch zich er niet aan houdt.
Te vrijblijvend Een andere factor is 'enforcement': wat gebeurt er als iemand zich er niet aan houdt? Ok, in het geval van Google-berichten lijkt de door Techcrunch genoemde straf (een jaar lang met je site niet mee-geïndexeerd worden) een aardige stok achter de deur. Maar welk ander bedrijf beschikt over een dergelijk instrument? Een bedrijf kan wel beslissen die journalist of blogger voortaan uit te sluiten van die informatie, of anderszins de toegang tot het bedrijf en de informatie of producten te ontzeggen. Geen review-exemplaren meer, geen interviewmogelijkheden met CEO's, geen leuke reisjes wellicht. Dat kunnen doorslaggevende redenen zijn, mits het bedrijf inderdaad met regelmaat belangwekkende dingen te melden heeft. En mits er dus sprake is van een voortdurende relatie tussen de organisatie en de journalist of blogger.
Juridische redenen kunnen er ook zijn. Veel IT-bedrijven laten journalisten zogenaamde 'non-disclosure' overeenkomsten tekenen. Ze mogen dan wel veel horen, maar (tot op een bepaald moment) daar niets over zeggen. In zo'n overeenkomst staan soms ook echt financiële sancties genoemd. Dan laat je het wel. Veel journalisten houden er dan ook niet van zoiets te tekenen omdat dit hun vrijheid sterk aantast.
Te oppervlakkig Tenslotte zijn er dan ook nog de goede oude ethische normen ('so last millenium...'): Je doet iets niet, omdat je het zo hebt afgesproken. De waarde daarvan valt of staat met hoe het bedrijf zelf zijn afspraken nakomt. Het PR-bureau kan daar overigens ook een belangrijke rol in spelen. Ook wij kunnen zodanige relaties met journalisten hebben dat ze een mondelinge afspraak met ons niet snel zullen breken. Mits we onze kant van de deal ook consequent nakomen. Dus mits het bericht niet al elders eerder naar buiten komt, want dan staat iedereen in zijn hemd. Met internationaal nieuws kunnen we dat feitelijk niet garanderen. We kunnen dan alleen zeggen dat we voor Nederland goede afspraken hebben, en dat zodra er iets loskomt, hij of zij vrij is te publiceren.
Wij spreken zelf ook alleen embargo's af als het echt in het voordeel is van de journalist om de informatie eerder te hebben. Als hij het ook zó graag wil dat hij ook vrijwillig zo'n embargo afspreekt. Het is dan feitelijk ZIJN instrument om eerder informatie te hebben. Een instrument dat kansen biedt, in plaats van restricties oplegt. En waarom zou je er dan niet aan willen houden?
Kortom: Als niemand zich meer aan een embargo houdt, dan verdwijnen ze.
Dan krijgt iedereen de informatie op hetzelfde moment, en dus te laat. Dan kunnen offline media nooit meer concurreren met online media. dan kunnen journalisten die een iets gedegener verhaal willen maken nooit meer concurreren met de wat snellere hit en run journalistiek. Dan winnen bloggers het altijd van grotere redacties. En dat lijkt mij niet in het voordeel van de grotere nieuwsmedia, noch van diepgang en van zuivere en op feiten gecontroleerde berichtgeving.
Dus degene die wél kan omgaan met het embargo zal daarvoor beloond worden en moeten worden, met eerdere en betere informatie. Wordt het vanzelf weer 'win-win'. De organisatie vraagt dan geen embargo, de journalist biedt een'embargo. En dat is heel iets anders.
Met je moeder op Facebook (en andere voorspellingen)
Tuesday, December 23, 2008
"Suddenly, being Facebook friends with your mom will seem less ridiculous than following 4,000 strangers on Twitter."
Voor mij de mooiste voorspelling van Peter Kim's Social Media Predictions 2009. Veertien toppers uit de wereld van scocial media hebben hun verwachtingen voor 2009 laten optekenen.
Zoals met elke reeks voorspellingen is een aantal uitkomsten ook écht voorspelbaar. Wat te denken van: "The recession will force revenue results out of social technologies." van Jeremiah Owyang. maar ook: "Doors are going to close all over the social web. Why? Because the money didn't come the way people thought it would." (Chris Brogan).
Maar de leukste vind ik die uitspraak over de waarde van al die netwerkrelaties. Met je moeder op Facebook of met 4000 vreemden op Twitter?
Ik worstel er zelf ook nog mee. Vroeger had je één dorpskroeg waar iedereen zat, en je ook zeker wist dat je iedereen kon vinden. Nu openen er elke dag twee nieuwe kroegen, er sluiten er een paar en sommige die de ene dag heel gezellig zijn, zijn de volgende dag leeg. De tijd die het kost om daarin bij te blijven en vooral geen hotspot te missen, neemt alleen maar toe. Ik voorspel dan ook voor 2009 dat de segmentatie en aggregatie in social media netwerken doorgaat. 2009 is het jaar van de doelgroepnetwerken, al dan niet binnen LinkedIn en Facebook, en van zeer gerichte Twitterdeelname. Nou ja, misschien minder een voorspelling dan mijn eigen goede voornemens voor 2009...
Zodra het vijf december is geweest, hoor je gegarandeerd de dag erna het eerste kerstliedje op de radio. En je wilt het niet, want al veel te vaak gehoord, maar voor je het weet ben je in de auto toch weer zachtjes aan het meezingen met Chris Rea’s topper ‘Driving home voor Christmas’ of de -voor mijn stem in elk geval veel te hoge- hit van Mariah Carey’ All I want voor Christmas is you’ , waardoor je dan blij bent dat er in elk geval niemand naast je zit in de auto. Maar dit jaar is alles anders, want er valt iets goed te doen met onze meezingverslaving. Om extra geld in te zamelen voor 3FM Serious Request, kan ons gemeezing terechtkomen op een speciaal gecomponeerde (lees: goed meezingbare) kerstsingle van zangeres Dennis. Meezingen kan door te bellen met 0909-8668. Iedere stem wordt verwerkt in de officiële single, die op 24 december wordt aangeboden aan het Glazen huis. De mensen van Mobillion, wellicht niet zo verslaafd aan meezingen als ik, maar wel goed als het gaat om het bouwen van voice response systemen, hebben het systeem gebouwd. De opbrengst hiervan (je betaalt 1,30 per minuut tijdens het inzingen) gaat naar 3FM Serious Request. Kan ik eindelijk eens iets goeds doen met mijn lage alt. En dat klinkt me als muziek in oren. Ik zag net op de site dat er al bijna 13.000 mensen ‘in het koor’ zitten, en ik denk dat nummer 13.001 daar heel snel bij gaat komen. Happy Christmas!
De mogelijkheden van Twitter zijn kennelijk onbegrensd… zo kun je een nieuwe baan zoeken via Twitter, enkele ministers en hun politieke activiteiten volgen via hun Twitter-account en via Twitter Therapie je geluk verhogen en je humeur aanzienlijk verbeteren. (nice!)
Maar het gaat verder met Twitter Kickbee, las ik net op Marketingtribune. Creatieve ontwerpers hebben de Kickbee ontwikkeld, een apparaat dat de zwangere vrouw om haar buik bevestigt. Vervolgens reageert de Kickbee op bewegingen die de ongeboren baby maakt en stuurt deze via BlueTooth naar een computer, die het 'bericht' van de baby de Twitter-wereld inslingert. Het resultaat liegt er niet om, het is in al z'n ontroerende saaiheid te bewonderen op http://twitter.com/kickbee.
Uit pure nieuwsgierigheid heb ik ook even een kijkje genomen… maar trust me: het is de moeite niet waard.
Plasterk luidt niet alleen de noodklok, nee hij trekt ook meteen acht miljoen uit voor de redding. "Acht miljoen, toe maar!" Maarreh... hoe verhoudt dat zich dat ook alweer tot de miljarden die de regering uittrekt voor de bankensector?
Of laten we het anders gewoon eens relateren aan de betaalde oplage van kranten. Deze lag in 2006 nog op iets minder dan 4 miljoen. Dan hebben we het dus over 2 euro per abonnement. Of één los nummer. Datzelfde losse nummer dat mij altijd op zaterdag gratis in onze winkelstraat wordt aangereikt?
Kortom, dit gaat nergens over. Pure lippendienst.
En terecht, want de hele redenering achter de subsidie klopt niet. De krant zou gesusbsidieerd moeten worden uit de reclame-inkomsten van de STER. "Want het geld dat nu naar die commercials gaat, zou anders in krantenadvertenties terecht komen.
Tuurlijk. Vast. Of bij de commerciële omroepen, of op billboards, of - nog waarschijnlijker - op het internet. Tijd voor een internetbelasting misschien? Gek ook dat de krant pas ging lijden onder de TV-reclames, ná de komst van het internet.
Zijn dagbladen nuttig? Zeker! Zijn dagbladen prettig? Absoluut! Zijn dagbladen onmisbaar? Waarschijnlijk niet.
Ook niet voor de vrijheid van meningsuiting. Daar is het internet inmiddels al een veel geschikter medium voor. En het echte onderzoekswerk dan? Dat moet inderdaad blijven gebeuren, door vrije journalisten en redacties, die dan vervolgens kunnen publiceren in het meest geschikte medium. Te lezen, te zien of te horen op de voor elke consument meest geschikte manier.
Elke subsidie vanuit inkomsten van 'concurrenten' is feitelijk concurrentievervalsing, en zal uiteindelijk niet bijdragen aan een onafhankelijke en pluriforme pers. De discussie moet misschien beter gaan over copyrights en betaalde webcontent. Ofschoon ik denk dat het overschrijfgedrag op het internet lastig in te tomen valt.
Ik kan er nog wel veel meer over zeggen, maar dan dreig ik ook aan het overschrijven te gaan. Ik verwijs dus liever naar twee, in mijn ogen erg zuivere analyses en meningen die vandaag gedrukt zowel als online verschenen, waarvan één in mijn favoriete krant, NRC Next. Echte aanraders, de column van Rob Wijnberg, en een redactioneel van de Hoofdredacteur van FEM, Arne van der Wal. Ik kan het niet beter zeggen. En dan hebben we het nog niet eens over CO2-uitstoot. De papieren krant is een elitair product. En kost nog ongelofelijk veel bomen ook, naast de kosten van brandstof voor de fysieke distributie. . Dat is toch eigenlijk niet meer van deze tijd? Bij NRC hebben ze dat begrepen. De ePaper is een schoorvoetend alternatief, maar kan deze concurreren met het internet? Of is het net zoiets als de elektrische sigaret? En blijft het surrogaat?
Spam blijft een van de grootste ergernissen op het internet. Afgelopen weekend nog werd mijn mailbox weer volgeplempt met bijna 600(!) berichten. Uit het jaarlijkse security rapport van Cisco blijkt ook weer dat 90 procent van al het e-mailverkeer bestaat uit deze rommel. De berichten gaan voornamelijk over viagra en andere potentieverhogende drugs. De teksten spelen in op het gevoel: Of ik mijn vriendin nu eindelijk eens gelukkig wil maken en of ik ook wil presteren terwijl ik dronken ben. Hieronder de top 10 meest uitnodigende en hilarische onderwerpregels voor het verkopen van viagra:
1. Even presidents use it 2. Force all girls to submit your sexy discipline 3. Get armed with huge love cannon 4. Impress all in the locker room 5. Sharon loved the results I got from it 6. Watch her come over and over again 7. Your lady deserves to be satisfied better 8. Master the art of making love 9. Create a new size of your hose 10. Weapon used to make love
Wie verzint deze teksten? Of liever gezegd, wie zijn die mannnen die hier op reageren? Blijkbaar zijn het er genoeg om deze werkwijze in leven te houden: zoveel mogelijk mails versturen, maakt niet uit naar wie. Zelfs collega kermit staat inmiddels met zijn adres in de spamlijsten en wordt overstelpt met deze bagger. Of zou hij dan misschien…?
De computermuis viert deze maand zijn veertigste verjaardag. Eind 1968 werd de eerste muis gepresenteerd op een computerconferentie in San Francisco. De naam van de muis is, niet heel verrassend, geïnspireerd op het uiterlijk. Omdat er een kabeltje aan het apparaatje verbonden was, deed het sterk aan een muis denken. Nu is het de gewoonste naam ter wereld en is er zelfs een ziekte aan ontleend: de muisarm.
Maar hoe lang zal de middle aged muis het nog maken? De populariteit van de desktop wordt zo langzamerhand overstegen door de muisloze notebooks en netbooks. En wat te denken van de opkomst van touchscreens? Maar laten we niet doemdenken op een verjaardag. Happy birthday!
Vandaag zijn de beste (navigatie, inhoud en design) en meest populaire (meeste stemmen) websites van het jaar bekend gemaakt. In de lijst staat een groot aantal usual suspects, die vorig jaar ook al in deze lijst stonden, zoals Google, Hyves en Marktplaats.
Met plezier willen wij iedereen laten weten dat Symbaloo gekozen is tot de beste portalsite. Met Symbaloo kun je heel eenvoudig je eigen startpagina samenstellen met al je favorieten. Sort of iGoogle, maar dan ziet het er veel beter uit. Het is ook even leuk om te melden dat ze in de Amerikaanse variant van deze lijst de populairste portal site zijn geworden.
Hierbij wil ik ook de jongens van Tweakers.net feliciteren. We hebben regelmatig contact met ze en ik vind het dan ook tof te zien dat de site wordt gewaardeerd om zijn inhoud en als beste nieuwssite uit de bus komt. Nu.nl is de populairste. Laurens en team, jullie ook gefeliciteerd! En tot slot wil ik met trots melden dat de site waarvoor mijn zus verantwoordelijk is ook in de prijzen is gevallen. BNN.nl is de beste tv & radio site geworden:-)
Afgelopen vrijdag was mijn nieuwsgierigheid toch groter dan mijn verstand en bezocht ik de Miljonair Fair (met vrijkaartjes, dat dan weer wel). Eens een keertje geen gecompliceerde netwerken of high-end IT oplossingen, maar je eens lekker vergapen aan te dure sieraden en chique auto’s. Na twee hallen vol boten (euh, daar is toch de Hiswa voor), goede doelen en patserige auto’s kwam het bling-bling in zicht. Niet dat ik nu een enorme kenner ben of in het bezit ben van een aanzienlijke collectie juwelen, maar de te bezichtigen sieraden waren toch enigszins teleurstellend. Zodra het bij De Bijenkorf ligt, is in mijn ogen het exclusieve eraf. Kennelijk dacht de echte miljoinair er ook zo over, want die was niet te vinden op de stand vol opsmuk. Het publiek bestond voornamelijk uit Gooische meisjes (geblondeerd met pareltjes) en dito jongens (met het lange haar glad naar achter en de kraag hoog). Een enkele iets te strak getrokken dame verhoogde de gemiddelde leeftijd onder de bezoeker enigszins, maar echt chique werd het niet. Eerlijk gezegd deed het me goed dat er geen klanten aanwezig waren op deze ‘PatsRai’. Of stond Cisco in cognito met een nieuwe uitbreiding van het productportfolio?
Het leuke van social networking is de enorm democratiserende werking die er van uitgaat.
Iedereen kan naar hartelust posten. Persoonlijke pagina's op MySpace, Hyves en Facebook puilen uit van de persoonlijke informatie. Ongevraagd blijken mensen niet alleen graag hun privacy op te geven, ze doen dat ook nog eens tot op een tenenkrommend detailniveau.
Social Networking sites zijn geweldige bronnen voor recruiters en voor het checken van antecedenten. Als het dan misgaat: eigen schuld dikke bult. Maar die eigen pagina's zijn vaak niet alleen publiek toegankelijk, alles wat er staat kan ook nog eens makkelijk meegenomen worden en elders worden gebruikt. Elders, way, way out of context...
Daar gaan je gegevens. Maar wat te denken van het omgekeerde? Mensen die ongevraagd details over jou toevoegen aan je pagina? Ongeacht of het waar is wat er staat, ik kan me toch goed voorstellen dat je er niet altijd op zit te wachten.
Jon Favreau was op een feestje, en vergat een paar basisregels met betrekking tot de aanwezigheid van een camera of GSM-toestel in een kamer: Reges als: 1) Hou je kleren aan. 2) Niet zoenen of handtastelijk worden. 3) Vermijd de combinatie van 1 en 2, en regel 4) Doe niets dat je niet op het Internet terug wilt zien.
Jon Favreau, de belangrijkste tekstschrijver voor Barack Obama, overtrad regel 4, en ook regel 2, ook al ging het hierbij om bordkarton. 'Groping' de nieuwe Minister van Buitenlandse Zaken zal hem geen goed gedaan hebben.
Dan blijkt dus opeens waarom je online zoveel meer 'vrienden' hebt dan offline. Het zijn namelijk helemaal geen vrienden! Op zijn best is het gros ervan een vage kennis.
En toch zijn ze dan bij machte om ongevraagd iets bij je Facebook-profiel te zetten. In dit geval een olijke foto. Twee uur stond hij in totaal online. Maar the damage is done.
Jon heeft inmiddels zijn excuses aangeboden, maar of de schade echt niet blijvend is, moet nog blijken.
Actief zijn op Facebook is dus niet zonder gevaar, zelfs als het alleen je 'vrienden' zijn die toegang hebben.
Moest meteen ook weer denken aan dit hilarische filmpje van hoe het zou zijn als we Facebook-gedrag eens zouden vertalen naar real-life... Ik weet niet of er dan nog wel zoveel mensen aan deel zouden nemen.
Meer en meer dringt het besef door dat gamen serious business is.
Serious in de zin van commercieel sterk, met een bedrijfstak die inmiddels groter is dan de filmindustrie. Serious ook in de zin van impactrijk, niet vrijblijvend. Frequent spelen van games geeft kinderen een aantal vaardigheden die in de huidige maatschappij goed van pas komen. Daarnaast is er de inzet van games voor trainingen, de Serious Games, een bedrijfstak waar Nederland, onder meer dankzij bedrijven als RANJ, ook internationaal voorop loopt.
Ook voor ouderen blijken games goed te werken. "Gamen houdt oudere scherp" zo kopte het NRC gisteren. Het werkgeheugen van 65-plussers blijkt te verbeteren wanneer ze regelmatig Rise of Nations spelen.
Dat games heel mooi kunnen zijn is al langer bekend. Dat ook gaming zelf heel mooi kan zijn laat fotograaf Robbie Cooper zien in een wonderschone video. De concentratie op de kindergezichten is ronduit fascinerend.
Telecom Time: Mobiel Internet breekt door! (Heus!)
Friday, December 12, 2008
Ok, we hebben het al eens eerder gehoord, maar in 2009 gaat het dan eindelijk gebeuren; mobiel internet breekt massaal door. Tenminste als je de bezoekers van Telecom Time mag geloven. Gewapend met de ‘Whizpr cam’ vroegen we verschillende bezoekers van de conferentie naar de buzz words voor de telecomsector in 2008 en 2009.
Operators, fabrikanten van mobiele toestellen en journalisten waren vrij eensgezind: 2008 was het jaar van het touchscreen, in 2009 wordt het mobiel internet! (nou ja, en ook een beetje het jaar van Android, het nieuwe mobiele besturingssysteem). Cijfers van het Platform Open Mobiel Internet (OMI) onderbouwen de trend die op TelecomTime wordt gezien. Op dit moment surfen twee miljoen Nederlanders al met hun mobiel op het www. In juni waren dit er nog 1,6 miljoen. Een explosieve groei, dat belooft inderdaad wat voor volgend jaar.
Er wordt al heel lang gepraat over mobiel internet, in 1999 kon er al voor het eerst ‘gewapt’ worden. Toch gebruikte slechts een handjevol early adopters de laatste jaren hun mobieltje om te surfen. Waarom heeft de grote doorbraak eigenlijk zo lang op zich laten wachten? Snelheid, prijs en toesteltechnologie lieten nogal te wensen over. Maar met de introductie van flat fees voor dataverkeer en een stijgend gebruik van smartphones die betere functionaliteit, connectiviteit en grotere beeldschermen bieden, lijkt de basis voor ‘mobiel internet voor de massa’ gelegd.
Ik ben benieuwd naar de volgende onderzoekscijfers van het OMI. Omdat we allemaal door schade en schande wijs worden, een kleine tip voordat iedereen enthousiast aan het surfen slaat (op een toestel zonder WiFi): Houd je wel een beetje in als je over de grens gaat, in het buitenland geldt die flat fee niet.
Voor het tweede jaar op rij sponsort Sony de photography awards. Sony wil zo laten zien dat het bedrijf een steeds belangrijkere speler is op het gebied van fotocamera's en in het bijzonder van spiegelreflexcamera's. Vorig jaar kwam een groot deel van de inschrijvingen uit Nederland. Hoe zal dat dit jaar zijn? Op 31 december 2008 sluit de inschrijvingsdatum vandeSony World Photography Awards 2009(SPWA). Professionele fotografen kunnen foto’s inzenden in 12 categorieën, amateur fotografenin 8 verschillende categorieën.
Van 15 tot en met 19 april 2009 wordt het genomineerde beeldmateriaal tentoongesteld in Cannes. Op donderdag 16 april worden tijdens de award ceremonie de winnaars bekendgemaakt. Vorig jaar won de Nederlander Robin Utrecht in de categorie sport.
De hoofdprijs voor professionals is 25.000 dollar, de beste amateurfotograaf ontvangt 5.000 dollar. Heb je last van inflatie of koopkrachtdaling kijk dan even of je nog een mooi kiekje hebt liggen en stuur hem dan nog in voor het eind van het jaar.
MobileCowboys hoort bij de best gelezen Nederlandse blogs over mobiele telefonie en gadgets. Drijvende kracht Ron Smeets was in zijn eentje al goed voor bijna 8000 posts in minder dan 4 jaar (!) Respect!
Prijzen en cadeautjes waren er ook. zo stelde HTC onder meer de nieuwe Touch HD beschikbaar.
Twee bloggers wonnen een reis naar Barcelona, naar het Mobile World Forum, in februari. Daar zullen we zeker opnieuw het glas met ze heffen! Tot ziens bij de Whizpr-tapas-party!
Omdat het misgaat zodra ze een vrouw moeten 'maken'!
Gisteren verbaasde ik me nog over de PR-adviseur van Sarah Palin, die haar genereus één kalkoen liet redden, tegen een decor van bloederig leeglopende kalkoenen. Dit weekend werd ook bekend dat Kay van der Linde opstapt als adviseur van Rita Verdonk.
Is het dan toeval dat twee van de meest bekende PR-personalities van Nederland recentelijk op spectaculaire wijze falen in hun advisering en begeleiding van high profile vrouwen?
Dit weekend was het de beurt aan Kay van der Linde. Hij moest vertrekken naar aanleiding van ophef die was ontstaan na een gastcollege dat hij gaf aan de Universiteit van Amsterdam. Hij noemde daar de partij van Rita Verdonk "tot nu toe gebakken lucht": "Eén persoon, geen partij, geen inhoud, geen echte standpunten. Helemaal niets. (..) Het is tot nu toe gebakken lucht."
Hoe kan het dat twee zelfbenoemde PR-Goeroe's zo opzichtig in de fout gaan met een paar van de basisregels in PR: "Off the Record bestaat niet" en "Als je honderd procent zeker wilt zijn dat het niet opgeschreven wordt, dan moet je het niet zeggen". Ik kan maar twee verklaringen bedenken. De eerste is dat beide heren willens en wetens op deze manier hebben aangestuurd op een beëindiging van hun contract, in de wetenschap dat het ze niet zou lukken er iets goeds van te maken.
De tweede verklaring is dat het ego van de twee nog net iets groter is dan hun competentie. En dat de frustratie van het niet in alle opzichten klakkeloos nagevolgd worden op een bepaald moment toch 'naar buiten moet'.
Echte mannetjes kunnen dus alleen mannetjes maken.
Overigens petje af voor geenstijl.nl die niet alleen de val van Vogelaar (en Istha) zelf inleidde via een nu al klassiek interview, maar die ook via goed gebruik van bronnen (integrale publicatie van opnames van het college) na initiële ontkenningen van Verdonk en van der Linde (hilarische blunder) toch het vertrek wist te forceren.
En Van der Linde? Die kunt u nog steeds gewoon boeken hoor! Want zoals hij het zelf zo mooi weet te verwoorden op zijn site: “Communicatie is het roer rechthouden en afspraken nakomen”.
These are the original versions of the the first three years of Whizpr-blogs. They are now embedded in the Whizpr site (whizpr.nl). but for the sake of history, this is what they originally looked like...
The content is still wholly owned by Whizpr. I'm just exhibiting it...
Ward van Beek
GotContent
