Mag dat?
Pitchen. Bij vrienden en familie en anderen die niet in de wereld van PR of reclame werken, leg ik het principe regelmatig uit. Bedrijf zoekt bureau en nodigt een aantal bureau’s uit om een voorstel te komen doen, ofwel: te komen pitchen. Tijdens dat rondje ‘snuffelen’, kan het bedrijf besluiten met wie ze hun meest intieme momenten willen gaan delen. Want het is zo: als PR bureau weten we veel van onze klanten en werken we heel nauw met elkaar samen, dus is het belangrijk om het goed met elkaar te kunnen vinden. So far so good. Trouwen doe je ook doorgaans pas als je weet met wie.
Maar wat nou als het een gearrangeerd huwelijk is? Wat als het al vaststaat met welk bureau het bedrijf gaat samenwerken? Bijvoorbeeld omdat het door de directie in een land hier ver vandaan, is besloten. Ga je dan als Nederlandse vestiging een aantal bureau’s uitnodigen om hun verhaal te komen doen, om vervolgens zogenaamd op basis van die presentaties te besluiten met wie je in zee gaat? Mijn onbeschaamde mening: nee, ben je helemaal besodemieterd!
Weet je wel wat voor kapitaalvernietiging dat is? Enig idee hoeveel tijd er in het voorbereiden van een pitch gaat zitten? Tijd die al bijzonder schaars is, juist bij de bureau’s die ‘het goed doen’. Daarmee marchanderen getuigt niet van een ethiek waarvan je wilt dat bekend wordt dat je die hanteert. Zo omgaan met mensen die beroepsmatig communiceren duidt op een vrijwel afwezige behoefte aan zelfbehoud, to say the least.
Toch blijken er mensen te zijn, die hiertoe besluiten. Onlangs kwam ons ter oren, vanuit de pers, dat wij ook eens als huwelijkskandidaat ons best hebben gedaan, terwijl de aanstaande bruidegom al was gekozen. Voor bedrijven die iets dergelijks overwegen, een gratis PR-advies: niet doen. Is namelijk niet handig in een wereldje waarin je goede naam zo belangrijk is.
Labels: whizpr
0 Comments: 0
Post a CommentPost a Comment
<< Home