Fasten your seatbelts, sit back and relax...

Wednesday, July 01, 2009

Sani Bonani

Eindelijk een teken van leven uit het prachtige Zuid-Afrika. TIA = This is Africa schiet hier meerdere keren per dag door m’n hoofd en probeer ik tot m’n lijfsspreuk te verheffen. ‘This is Africa’ gold dan ook niet minder voor het zoeken naar een internetverbinding…

Maar laten we het even chronologisch aanpakken…

De reis is goed verlopen, wat zeg ik: goed verlopen? De reis is méér dan goed verlopen, maar dat leek er in het begin van de maandagmorgen nog helemaal niet op….Half 9 meldden professor Jansen en ik ons netje bij het incheckbalie op Schiphol. Bij het digitale inchecken op Schiphol ging er direct iets mis waardoor ik me bij de ‘handmatige incheckbalie’ moest vervoegen. Het was inmiddels half 10 en de dame liet ons vriendelijk weten dat ik daar “maar een uurtje” zou hoeven te wachten, terwijl we om half 11 zouden vliegen… Na wat ‘persuasieve krachttermen’, geheel in de stijl van het aanstaande congres, stond ik binnen 5 minuten mijn bagage in te checken :). Vervolgens gaf de computer bij het inchecken van de bagage een foutmelding, en de bijzonder onhandige KLM juffrouw vroeg of ik het erg vond om op plaats 5c in het vliegtuig te gaan zitten…”Geen enkel probleem, mevrouw, maar mag ik dan nu door de Security?”. Om half 11 ving de reis dan eindelijk aan. Terwijl Professor Jansen naar rechts ging in het vliegtuig, mocht ik links afslaan en wat bleek:


Business class, champagne om 10:30, Australian ijs, Mexican wraps, cointreau, cognac, 4 warme maaltijden, uitgebreide wijnkaart en de meest ontspannen stoelen (die in een handomdraai in een bed veranderden om nog maar niet te spreken spreken van de stoelmassages). Met m’n 1,80 ben ik niet heel lang, maar ik redde het niet de stoel van m’n voorganger met m’n tenen aan te raken. Ik zal nooit meer zo luxe reizen…dus ik probeer het gevoel nog even vast te houden…
Toch moet ik zeggen dat ik me wat ongemakkelijk voelde tussen de overige business class reizigers en begon op een gegeven moment ook op te vallen omdat ik de enige was die de stewardessen bedankte op de momenten dat ze iets kwamen brengen…dat HOORT DUS NIET in de business class.. Zo zie je maar weer, het leven van een business class reiziger gaat niet over rozen.


Na aankomst op het prachtig vernieuwde OR Tambo International Airport in Johannesburg waren er natuurlijk niet minder dan 10 mensen die ons aanschoten om onze koffers te dragen, gelukkig had ik van de vorige keer geleerd en waren het deze keer maar twee lokale bewoners, die er met de noodzakelijke ‘tips’ vandoor gingen.
De volgende dag volgde de doorvlucht naar zonnig Durban: 24 graden, uitzicht op het nieuwe stadion en de Indische Oceaan (zie foto). We hebben voor Zuid-Afrikaanse begrippen flink betaald voor het prima hotel omdat daar wireless internet zou zijn, maar zoals gezegd, we hadden het kunnen weten, TIA = This is Africa…dus nu na veel moeite een post kunnen doen. Het feit dat we direct aan de prachtige kust van Durban zitten maakt een boel goed…


Vandaag was de eerste dag van de zeer interessante conferentie, waarover ik jullie in een volgende post meer ga vertellen. Interessant: enige tips die we kregen voor onze tocht naar de conferentie…de Durbanezen gaven ons te kennen vooral ruim voor de verkeerslichten af te remmen om niet volkomen stil te hoeven staan zodat we minder kans hadden beroofd te worden. Denk er verder aan vooral op de binnenste banen te blijven en niet de buitenste omdat de kans op carjacks hier kleiner is. Hoewel het hier prima weer is, en heerlijk ’s avonds buiten te zijn, zie je vanaf 18:00, dan wordt het hier donker (het is immers winter), letterlijk geen hond meer op straat…en dat is niet voor niets.

De volgende keer praat ik jullie bij over de wondere wereld van man-vrouw verhoudingen in Zuid-Afrika, mijn presentatie die een boel aversie opriep, het wonderlijke bezoek aan de burgemeester van Durban en de wereldkampioenschappen beachvoetbal die midden voor ons hotel plaatshebben.

posted by Kees Verheij @ 23:31