Mag er even wat minder blauw op straat

Wednesday, June 17, 2009

Een bon is natuurlijk nooit leuk, maar af en toe ben je blijkbaar gewoon aan de beurt. Even een kleine situatieschets. Ook in Wageningen kennen we parkeer druk, tenminste het is vooral druk op woensdag. Dan staat de markt op het plein en uit de verre omgeving parkeren bezoekers hun auto aan de rand van het centrum. Dat is natuurlijk lastig en vooral vervelend als je even snel een boodschap wil doen.

Zo ook heden morgen. Nergens een plek te bekennen of toch. Precies voor de slijterij een parkeerplek op hun eigen parkeer terrein. Dat is mazzel, dacht ik nog, scheelt weer een dubbeltje. (Parkeertarief Wageningen 50 c/pu centrum/centrum). Hoe mis kon ik het hebben.

Nadat ik Wageningse wijn had ingeslagen, een cadeau voor het nieuwe boek van de mannen van Pinewood, mocht ik van de vriendelijke Slijter ook nog even naar het postkantoor lopen en de auto laten staan. Zo gaat dat tenslotte, lekker gemoedelijk in de provincie. Telt u mee van de slijter naar het postkantoor zijn dik 24 passen, een dikke 15 meter dus in mijn geval.

Loop ik het postkantoor uit en nog meer mazzel, een plekje voor het postkantoor, dus snel de autohalen, zodat de volgende klanten van de Slijterij ook voor de deur kunnen staan. Je helpt elkaar tenslotte. En daar ging het mis...

Weet u het nog 15 meter... en ja hoor twee agenten zien dat ik het terrein af rij en vervolgens parkeer voor het postkantoor. Een van de beide spreekt me aan op: HET NIET DRAGEN VAN DE GORDEL EN DAARMEE HET IN GEVAAR BRENGEN VAN MEZELF EN HET OVERIG VERKEER.

In al mijn onschuld: "Dit meen je niet!" Jawel hoor dat meende hij wel en de bon werd geschreven. De agent gaf aan dat hij inderdaad zag dat ik alleen die 15 meter zonder gordel had overbrugd, maar dat hij echt niet anders kon dan me daarop te wijzen en dat daar natuurlijk altijd een bekeuring bijhoort. Nou, zo natuurlijk vond ik dat dus niet.

Ik wist niet dat die ader aan de zijkant van mijn hoofd zo hard kon kloppen en dan zonder inspanning. Van nature ben ik niet agressief, scheld ik nauwelijks, laat staan een scene te schoppen op straat.

Daar was nu dus een eind aangekomen. Op wat er gezegd is ben ik niet trots. Het was niet onbeleefd en zeker geen scheldwoorden, maar deze jonge man had het zwaar te voorduren. Van een strenge agent werd het een nerveuze stotterende jongen. Die zijn pen liet vallen en naarstig opzoek was naar steun van zijn collega. Die pro forma nog maar wat auto's aanhield voor een zogenaamde controle. Duidelijk opgelaten stonden deze twee voor me te stuntelen terwijl de bon voor me werd gemaakt.

Aangezien ik hier parkeerde om nog de rest van kantoor van lunch te voorzien, kocht ik een kaartje bij de parkeerautomaat iets verderop. Ton ik terugkwam hoorde ik de man die al die achteloos tegen de muur stond aangeleund zeggen: "In dit soort situaties kun je wel eens iets clementer zijn!" IK ontplofte. De jonge stuntelaars deden praktijkexamen en dit was hun examinator. Op de vraag of hij niet even had kunnen ingrijpen voordat ik die 90 euro aan mijn broek kreeg, wist hij ook niet waar hij het zoeken moest.

Als vanavond op het 20.00uur journaal alsnog iemand gepakt is voor het verkopen van die zeer actuele t-shirts dan heb ik het toch niet helemaal kunnen verwerken.

Lees ook nog even het verhaal van Fred ;-)

Labels:

posted by Gijs @ 15:14