Bij een bezoek aan het imposante FDR-memorial viel het me weer eens op. Wat een lekkere taal is het Engels/Amerikaans toch. Heb zelden oneliners gehoord die beter klonken dan in het Engels. Wat komen wij er dan eigenlijk toch bekaaid af. Onze taal klinkt even nuchter als onze cultuur; doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg.

Hoe suf klinken de campagneslogans van Obama en McCain als je ze in het Nederlands zou vertalen. ‘Yes we can!’, klinkt opeens lafjes en doet opeens denken aan Bob de Bouwer.

‘Country first’ klinkt in het Nederlands als de nieuwe slogan voor een extreem rechtse partij. Opgeleukt met beelden van wuivende tarwevelden en spelende kinderen lijkt het hier een uiterst sympathiek zinnetje.

En wat blijft er in het Nederlands nog over van de historische woorden ‘I have a dream’?
‘Pim’ had dit allemaal al begrepen met zijn ‘At your service’. Dat bekt nou eenmaal beter dan ‘Tot uw dienst’.

De goede taal kan opzwepen, inspireren en mensen enthousiast maken. Zoals de wereldberoemde zin: ‘Ask not what your country can do for you, ask what you can do for your country’. Of nog een topper: ‘The only thing we have to fear is fear itself’. Helaas worden het in onze taal slappe verhalen. Niet tot ieders vreugde ‘verengelst’ de Nederlandse taal in rap tempo. Ik kan alleen maar zeggen: Way to go!